Schoonheid is overal ter wereld anders gedefinieerd. Iedereen vindt iets of iemand anders mooi en daarom is het lastig om schoonheid te vangen in een begrip. Een veel gebruikte vertaling van het begrip is: een persoon, object, plaats of of dier dat een indruk of ervaring geeft waar jij plezier of voldoening uit kan halen. Met andere woorden, je vindt iets of iemand heel erg mooi of niet. Zoals eerder genoemd is schoonheid overal ter wereld anders en is het voor iedereen iets anders. Dat maakt schoonheid zo leuk want wat voor de een mooi is kan voor de ander het tegenovergestelde zijn.
Het begrip schoonheid is al eeuwen oud en werd ook al veel gebruikt onder de oude Grieken. Pythagoras is een van de eersten die het had over schoonheid. Door Pythagoras werd dit echter nog voornamelijk gelinkt aan wiskunde, wat heden ten dage voor een heleboel mensen wellicht niet helemaal te begrijpen valt. Dat hield in dat dingen die volledig in verhouding en perfect symmetrisch waren onder het begrip mooi vielen. Dit was dan voornamelijk terug te zien in de architectuur.
Plato was de eerste die schoonheid het hoogste idee noemde. Dit werd wijdverbreid overgenomen in heel Griekenland en werd langzaam overgenomen in de cultuur en kunst. Er werden meningen gevormd over wat de ideale lijnen waren in culturele projecten. De grootste verandering was dat er een ideaalbeeld van de mens werd geschapen. Op beelden en schilderijen werden de ideale mensen afgebeeld. Het grappige is dat het ideaalbeeld van toen heel erg afwijkt van ons ideaalbeeld. De perfecte vrouw was namelijk vrij fors en gezet, terwijl wij tegenwoordig juist dunne vrouwen adoreren.
In het tijdperk waar reden meer tot zijn recht kwam werd er meer aandacht besteed aan romantiek. In de romantiek wordt niet de nadruk gelegd op het ideaalbeeld maar juist het verschil tussen de realiteit en dit beeld. Dat maakt alles veel mooier en echter waardoor de poëzie en de verzen meer tot de verbeelding gingen spreken dan hiervoor. Schoonheid wordt dan een meer filosofisch onderwerp en een soort van goddelijk doel voor velen. Dit maakt het makkelijker om schoonheid tot een soort kunst te verheven en er tegenop te kijken. Daarnaast ontstaat er ook een grote belangstelling voor de oorsprong van schoonheid.
In de 20e eeuw werd schoonheid in grote getale afgewezen door het grote publiek. Artiesten, filosofen en wereldkundige lieten het idee in zijn geheel varen wat het postmodernisme tekent. Direct na het postmodernisme waarin schoonheid werd afgewezen ontstaat een nieuwe stroming waarin schoonheid juist weer wordt geadoreerd. Schoonheid wordt hierna veel meer bekeken met een wetenschappelijke pet op. Er wordt niet meer zo zeer gekeken naar het mooie aspect ervan maar meer naar de wetenschappelijke toepassing. Dit gaat in ons tegenwoordige beeld helemaal het doel voorbij van de schoonheid. Toch werd er ook psychologisch onderzoek naar gedaan in deze tijd.
Schoonheid heeft een zeer groot effect op de samenleving. Iedereen probeert zich zo te gedragen of zo te kleden dat hij of zij past binnen het schoonheidsideaal. Wat de grote groep mooi vindt bepaald hoe men er tegenwoordig bij loopt. Dit is misschien heel vreemd maar zo zitten wij als mensen in mekaar. De angst om er niet meer bij te horen overheerst en zorgt ervoor dat veel mensen niet meer aan doen wat zij zelf mooi zouden vinden maar meer wat de grote massa draagt. Op deze manier krijg je een hele homogene samenleving waarin iedereen hetzelfde doet als de ander. Lees hier ook meer over de uiterlijke en innerlijke schoonheid van een mens en de belangrijkste verschillen, maar ook de reden om het in balans te houden.
Deze effecten zijn overweldigend en zijn daarbij wetenschappelijk te verklaren. Als je zelf vindt dat je er goed uit ziet dan verhoogt dit je zelfvertrouwen. Als andere mensen dit nog eens bevestigen door dit aan je te vertellen dan krijgt dit zelfvertrouwen nog een boost. Mensen met veel zelfvertrouwen scoren met alles gemiddeld hoger dan mensen die dit niet hebben. Met dit gegeven in je achterhoofd is het dan ook wel logisch dat steeds meer mensen zich naar het grote publiek gaan gedragen omdat ze op deze manier erkenning krijgen voor wat ze aan hebben en voor hoe ze er uit zien.
Schoonheid is hiermee niet tot een soort verhoogd idee gemaakt. Laat staan dat het een soort ideaalbeeld is. Schoonheid is dat gevoel wat je hebt wanneer meer mensen denken dat het mooi is wat je draagt. Dit wordt echter niet meer bepaald door verschillende meningen die samen 1 totaalbeeld vormen. Het is vaak een mengeling van wat jij leuk vindt met wat de grote massa bepaald wat normaal is. Dat laatste bepaald namelijk wat er in de winkels hangt en wat niet. Je beslist vervolgens zelf wat je wel en wat je niet koopt.
